Elsa van Elza
Kopject #008



Tussen voornamelijk wit, breken drie kleurige koppen in de collectie van Elza de toon.
Egaal met een tekening.
Paars, lila en rood.
Anna, Elsa en Kristoff.
Zorgvuldig gespaard, netjes in de kast, nooit gebruikt, voor de community.

“Dat is Elsa, en ik ben ook Elza.”




“Moet ik alle kopjes tellen? Dat zijn er veel hoor.”

Wanneer Elza haar kopjes telt, komen we uit bij 36.
In de collectie 18 stuks van het ‘goed servies’ dat ze van haar grootmoeder kreeg bij haar huwelijk in 1967. Goed, want meer verfijnd, van porselein en met gouden randjes.
Voor gelegenheden, ook al zijn er tegenwoordig nog maar weinig gelegenheden.

Verder een reeks acht maagdelijk witte hoge kopjes, drie zorgvuldig-gespaarde-en-in-de-kast-geplaatste-maar-nooit- gebruikte Frozen-mokken van een actie bij de supermarkt, één ‘soeptas’, een mok met een lavendeltekening, uitsluitend voor soep, twee Douwe Egberts-mokken voor de koffie ’s ochtends, en één van een stuk of 4 verschillende mokken voor de thee ’s avonds.

“Dat zijn er 36.” 
“Hebben we ze allemaal?”
 “Ja.”

Tot we de vitrinekast in de living opnieuw openen.
Een klein porseleinen kopje op een ondertasje met roze, en blauw, en zilver, en twee keer hetzelfde tafereeltje van een verliefd paar, zowat edelknaapachtig. Zomaar over het hoofd gezien.






Dit kopje hoort niet helemaal bij de anderen. Van het esthetisch kaliber dat er gewoonweg niet uit wordt gedronken. Nooit.

Kijken mag, aanraken ook, drinken zou ongepast zijn. Met kopje én schouders het oudste in huis.
Hoe oud exact weet Elza niet, maar wel dat het héél oud is. Geërfd na de dood van haar moeder. En die (wellicht) van hààr moeder.

Dat maakt het minstens 100 jaar oud.
Zeer grote kans dat dit kopje in zijn honderd jaar meer werd doorgegeven dan dat eruit werd gedronken.

De meest gebruikte exemplaren zijn de twee Douwe Egberts-mokken.
Elke dag start met één van deze twee. Geen idee hoe oud ze mogen zijn.
Er lijkt geen groots verhaal of emotionele waarde aan deze kopjes te kleven, maar eerder een geruststellende gewoonte. En een gewoonte heeft geen 11 verschillende koppen nodig.






Universeel, in overvloed, in rijen in de kast.
Alledaags, onmisbaar, altijd erbij.
Iets te vieren, iets te bekomen.
Oorgetuige van vreugde, verdriet, en alles daartussen.



De kopjescommunity verzamelt kopjes en hun verhalen.
Verhalen over gewoontes, herinneringen, scherven, verlies en loslaten, maar ook over wat we te veel en wat we écht nodig hebben.

De kopjescommunity droomt van een wereld waarin waarde wordt gemeten in verhalen. Waarin we kopjes niet nieuw kopen, maar ze mét hun verhaal mét elkaar delen.
Zodat kopjes nóg meer verbinden.


Wil jij één van de kopjecten adopteren?
Heb je een onderbenut kopje of kopjesverhaal dat je wil delen?
Meld je aan!


Ik wil lid worden van de kopjescommunity!

Instagram

© De Kopjescommunity, 2024