Kopject #002
In de diverse maar beperkte kopjesparade van Mirthe blijkt er een tasje van achteraan de kast te komen waarvan Mirthe het bestaan al was vergeten. En dat voor een exemplaar dat ze zelf maakte. Niet eens zo lang geleden, tijdens een draaiworkshop met een paar vriendinnen.
Te klein voor thee, en door de aanpak van de lesgever eigenlijk niet zo’n fijne ervaring.
“Aan het eind heb ik daar ook per ongeluk iets gebroken toen ik mijn sjaal omsloeg.”
Tja.
Kopjesinventarisatie
Een jaar geleden zat Mirthe nog op kot, vandaag deelt ze met twee leeftijdsgenoten een huis, en over 10 dagen verhuist ze weer naar haar ouders in Limburg. Een ideaal moment om haar kopjescollectie door te lichten. Met 15 stuks nog zeer bescheiden qua aantal, maar qua verhalen alvast veelbelovend.
Een fervent theedrinker met beginnende uitzet heeft al gauw enkel mokken en daardoor ook enkel unieke stuks in huis. Bij Mirthe zijn ze vaak ook nog eens hand gemaakt, lokaal gekocht of gewoon heel apart qua vormgeving. Het soort kopjes waarvan je spontaan nieuwsgierig wordt wanneer je ze krijgt voorgeschoteld.
Zoals het uniek en hand-geïllustreerd exemplaar uit Kreta, de mok met een oor zo groot dat hij ongetwijfeld goed luistert, het cadeau uit Barcelona, of -de lievelingskop van het moment- die met de ideale curves voor een goede grip én verzekerd warme handen.
Er is ook een perfect hand gedraaid bruin exemplaar. Gekocht voor een goed doel, geliefd vanwege zijn druppelvormig oor, maar tegenwoordig de lievelingskop van huisgenoot Catharina.
De kopjescommunity blijkt al te inspireren: hij mag blijven.
Tussen dat allegaartje een robuuste mok van het keramiekatelier van de abdij van Maredsous.
Net dezelfde als de set van haar bompa, intussen geërfd door haar mama en voorbehouden voor gelegenheden mét bezoek. Daarom kregen Mirthe en haar zus elk een andere. Zelfde type, andere kleur.
Een replica van de emotionele waarde die wél dagelijks gebruikt mag worden.