Kopject #004
Twee tantes.
De één wat netter en braver, de ander wat ruiger en speelser. Beide ongehuwd en daarom deelden ze een huishouden. Veel dure bezittingen hadden ze niet, maar tant Dora, die ruige speelse die wel eens van een geniepige borrel hield, verzamelde mooi en kwalitatief servies. Voor gelegenheden met bezoek, waarin ze beiden door te zorgen hun hart konden ophalen.
Voor Hub waren ze als een extra paar ouders.
Wanneer Hub en Anita voor hun werken moesten vliegen, brandden ze steeds een kaars voor hen bij het Mariabeeld zolang ze onderweg waren.
Na hun overlijden kwam onder andere een setje van twee porseleinen kopjes bij Hub en Anita terecht. Van die twee tasjes van die twee tantes, is er vandaag nog eentje heel.
Multiculti kopjes
Wanneer je bij Hub en Anita op de koffie komt, is de kans groot dat je in enkele teugen meereist met één van hun vele verhalen.
Niet langs zonnige vakantiebestemmingen, maar langs de conflictgebieden waar ze tijdens hun carrière werkten. Hun kopjes vormen een perfecte leidraad om de verhalen van hun geschiedenis aan vast te knopen. Wanneer 79 stuks één voor één uit de kast komen, komen ook hun verhalen naar boven.
Een mok van de universiteit van Sheffield brengt ons terug naar de tijd dat ze samen studeerden, terwijl de twee oranje glimmende koppen je meenemen op missie naar Tsjaad.
Met de blauw-witte mok reis je mee op de laatste missie van Anita naar Kosovo, waar ze in een team van de Verenigde naties locale mensen opleidde om verkiezingen te organiseren én waar Hub nog steeds erg trots over is. De groene mok uit het Stalinmuseum in Georgië brengt dan weer herinneringen naar boven aan de laatste missie van Hub rond 2009.
Vele mooie verhalen, maar ook pijnlijke, zoals de mok met in
cyrillisch opschrift ‘Donjetsk’, de Oekraïense stad waar Hub jaren geleden werkte als internationaal verkiezingswaarnemer, maar die intussen door Russische troepen wordt bezet.
Vier kleine kopjes met licht-blauwe tekening doen dan weer denken aan het verhaal van de geïmmigreerde Koerdische vrienden van we ze ze kregen. Dat zij ondanks tegenwind omwille van hun achtergrond als vluchteling, er toch in slaagden hun kinderen te laten studeren en een toekomst te geven.
De kopjescollectie van Hub en Anita is er eentje van het multiculturele soort. Van alle plekken waar ze tijdens hun carrière woonden, hebben ze nog een tastbare herinnering in hun huidige huisraad.
Al kunnen we nog verder teruggaan in de tijd. Met de kopjes uit de DDR van de moeder van Hub, de kopjes van tant Mia en tant Dora, tot een prachtig servies uit de jaren 30 dat Anita overnam van een aangetrouwde tante omdat er niet alleen een zilveren randje, maar ook een groot trauma aan kleeft.